De wetenschap blijft de geheimen van deze raadselachtige bewoners van de oceaan ontrafelen, waardoor overtuigingen worden ontkracht en ons begrip van de natuurlijke wereld wordt vergroot.
De recente vondst van een reusachtige zwaardvis (Regalecus glesne) voor de westkust van Tasmanië heeft de aandacht getrokken van zowel wetenschappers als de lokale gemeenschap. Dit exemplaar, bekend om zijn indrukwekkende lengte van meer dan acht meter, werd ontdekt door Sybil Robertson tijdens een wandeling langs Ocean Beach, in de buurt van Strahan.
Ze werd attent gemaakt op de aanwezigheid van zeevogels die het gebied inspecteerden en toen ze dichterbij kwam, vond ze de ongewone vis aangespoeld op het strand. Robertson deelde haar vondst op de sociale media van de groep Citizen Scientists of Tasmania, waardoor experts de soort konden identificeren als een haaienvis, een dier dat zelden aan de oppervlakte wordt gezien vanwege zijn leefgebied in diepe wateren, zoals The Guardian meldt.
De vis van het einde van de wereld
De haaienhaai, ook wel bekend als “koning van de haringen” of “de vis van het einde van de wereld”, leeft op een diepte tussen 150 en 500 meter. Neville Barrett, marien bioloog en universitair hoofddocent aan het Institute for Marine and Antarctic Studies van de Universiteit van Tasmanië, legde uit dat deze vissen meer dan 400 kilo kunnen wegen, hoewel ze weinig spiermassa hebben. Ze voeden zich voornamelijk met plankton en zweven meestal verticaal in het water. Barrett merkte op dat het gebruikelijk is dat ze, wanneer ze ziek zijn, om nog onbekende redenen dicht bij het oppervlak zwemmen, wat hun verschijning op het strand zou kunnen verklaren.
In sommige Aziatische culturen, vooral in Japan, wordt de haaienaag beschouwd als een voorbode van natuurrampen zoals aardbevingen en tsunami’s. Dit geloof is gebaseerd op het idee dat deze vissen, omdat ze in diepe wateren leven, naar de oppervlakte komen vóór seismische gebeurtenissen. Er is echter geen wetenschappelijk bewijs voor dit verband. Deskundigen zijn het erover eens dat dergelijke verschijningen waarschijnlijker het gevolg zijn van ziekte of desoriëntatie dan van voortekenen.
De waarneming van deze haai in Tasmanië herinnert ons aan de uitgestrektheid en het mysterie dat nog steeds de diepten van de oceaan omhult. Dergelijke gebeurtenissen bieden unieke kansen om weinig bekende soorten te bestuderen en mariene ecosystemen beter te begrijpen. Bovendien benadrukken ze het belang van burgerparticipatie in de wetenschap, aangezien waarnemingen zoals die van Robertson een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan de wetenschappelijke kennis.
